porque

mag aalas-nuebe na nun ng gabi. punumpuno ang isang fx na kaslukuyang nilalakbay ang kahabaan ng isang madilim na daan sa gitna ng bumabagyong panahon, si pedring. malakas ang ulan. at sa sobrang lakas na sinabayan pa ng malamig na buga ng hangin na nagmumula sa erkon ng fx ay naghahatid ito ng di magandang kalamigan sa katawan ng bawat pasahero. tahimik akong nakikinig sa radyo nang may marinig akong nagsalita sa gawing likuran ng fx.isang babaeng may kausap sa telepono.

"alam mo mare yong anak ni kuya kanor, yong kapitbahay natin...potah bakla pala!"
...
"oo mare, nalaman ni mang kanor na bading ang anak nya kaya pinalayas!"
...
"di ko nga alam e pero matagal na.sayang ke-guapo guapong bata e bakla"
...
"oo nga e. sayang ang kaguapuhan kung sa kabaklaan din lang mapupunta"
...
"malay ko.pero yun nga ang nangyari. nahuli.tapos pinalayas saka...---helloooo mare? hello? hello? hell-oo? hello andyan ka pa ba, hello? hello?" tooot... tooot...tooot.
...

at sa loob lang ng maikling segundo merong isang lalaki ang nagsalita naman sa unahan.

"oo bakla yong anak ni mang kanor. oo matagal na ring bakla yon mula nung pagkabata pa lang."
 ---
"tama ka guapo yong anak ni mang kanor pero hindi porket guapo e hindi na pwedeng maging bakla. at hindi rin nangangahulugang bakla e panget na...diskriminasyon po yang sinasabi nyo"
---
"...at hindi porket bakla e wala nang karapatang gumawa ng tamang desisyon. mali yang narinig nyong pinalayas ako ng tatay ko. nagdesisyon lang akong umalis para maging stable ang lahat. at oo, tama po ang iniisip nyo ako si joel, yong anak ni mang kanor at ikaw po si ate momay yong dakilang tsismosa sa kanto ng arellano."



nakagiginaw na katahimikan.