nang lumindol

lumindol daw kanina. kasarapan ng tulog ko. galing ako ng opisina, maagang umuwi at inatupag ang kama. oo may bago na akong trabaho. kaya busy ang lolo nyo. so yun, lumindol daw ng magnitute 5.7 daw. medyo malakas lakas na yon kung iisipin. pero wala akong kaalam alam na lumindol at niyanig ang lupang kinatitirikan ng bahay ko.

marami akong naisip na pwedeng mangyari kung magkaroon ng lindol, magpapanic lahat ng tao or worst e gumuho yong lupang kinauubabawan ng bahay ko. heto ang ilang senaryo na ayaw kung mangyari.

nakabrip akong matulog. kasarapan ng tulog ko ng magkaroon ng lindol. magugulat ako syempre at imbes na magtatataka ako kung anong nangyayari unang papasok sa isip ko e ang lumabas ng kwarto at magpapanic.magtatakbo. hindi ko maiiisip ang cartoon character kung brip, spongebob...yong nakasmile!

nasa kalagitnaan ako ng 'pagpapaligaya-sa-sarili' nang biglang lumindol. at a ng galing lang tumayming dahil ilang inches na lang e peak na, climax na. mapapasigaw ako nang di ko alam kung anong matibay na rason sa dalawa, dahil sa lindol o dahil sa kakaibang ligaya. at ang bad ko lang talaga, if ever katapusan na ng earth at sarili ko pa talaga ang inaatupag ko. nasa oras ng delubyo kung anu ano tong pinaggagawa ko.hindi ko alam kung anong unang tatakpan ko, yong pototoy ko o yong ulo ko.

same scenario din habang nasa kubeta naman ako. jumejebs. ilang ere na lang e tuluyang lalabas na. nang biglang lumindol. hindi ko maimagine, mapuputol ang landas ng wala sa oras. hahaha.

nasa kalagitnaan ako ng panonood ng porn. nang biglang lumindol. hindi ko talaga alam kung anong unang gagawin ko. hindi ko alam kung anong sites ang unang iko-close ko. dyahe naman kasi if ever magkaroon ng search and rescue tapos makikita yong computer ko na nakasindi punong puno ng tab ng pornsites.

at teka, parang lahat ng senaryo na ayokong mangyari e parang hindi maganda. at ang dumi dumi kung iisipin. assurance ko na ba ito na gagawi ako ng impyerno kesa sa heaven? nooooooo!

back to reality tayo, kung magkakaroon pala ng pagguho dahil sa lindol  habang natutulog at sa kasawiang palad e minalas ako ng konti, mamamatay pala akong walang kaalam alam. ayoko ng ganun. gusto ko aware ako. may social awareness. nagtatakbuhan na ang aking mga kapitbahay, ako ayun nakangiting sarap na sarap sa pagtulog. dyoskoporsantosantisima.

ano daw nangyari?

ilang araw ko na tong nararamdaman. masahol pa sya sa libog na palagi kong kinaaayawan. Ehe! gusto ko sanang supilin kaso ang kati kati lang. mukhang susuko na ako.

ganito pala ano, hindi lahat ng oras meron ka laging tinapay na pwede mong i-offer sa iba. hindi pala lahat ng oras pwede kang magbahagi ng kapirasong kwento ng buhay mo kahit nabigyan ka na ng malawak na oportunidad para magkwento at maglibang.

hindi lahat ng oras nasa kamay mo kasi hindi porke may orasan/relo ka sa kamay hawak mo na ang oras.

kasi ano, umm..kasi sa totoo lang tinatamad na akong magblog. ewan ko lang kung contagious ba to o self replication lang tulad ng dati. nakawawalang gana lang kasi.

nitong huling araw panay ang blog hop ko. kumukuha ako ng ibat ibang ideya na pwedeng iblog, kaso yong ibang blogs na madalas kung tambayan e natitingga na rin. hiatus mode ang mga potah.

nawawala din pala ang drive mong magsulat. kelangan mong magpagasolina para umandar ulit ang naoverheat mong utak. o dili kaya magchange oil para umarangkada ulit ang blog drive.

wala akong masyadong maikwento sa ngayon. maliban sa naisipan kong magdiet at nilagang mais ang ginawa kong accessory ng kahibangan ko. dalawang araw na sunod sunod na kain ng mais. dalawang araw ding sunod sunod na nagtatae ako dahil sa pesteng mais na yan. ginawang grinder lang ang sikmura ko. mga walang hiya! pero syempre ayoko ikwento yun dahil dyahe, ano na lang sasabihin ng mga frendssssss ko.

basta, kung mangyaring napadpad ka dito at ito pa rin ang entry ko. isa lang ang ibig sabihin nun. ultimate bummer na talaga ako. me aangal?

masarap ang kikiam

papunta ako ng palengke kanina nang maispatan kong naglalaro si letlet sa labas ng bahay. tinawag ko sya para ayaing samahan ako. bibili ako ng gamot ko sa ubo at mauulam kinabukasan.pumayag naman sya.

habang nasa daan. may nakita akong nagtitinda ng itlog ng pugo. inaya ko syang kumain. ayaw daw nya. nung nakalimang itlog na ako, humingi sya ng isa para tikman. nakatatlong itlog na sya nang sabihin nyang masarap pala. hangang sa parehong nakalima pa kami.

after naming kumain nun, bumili ako ng buko juce. tig-isa kami. uminom naman sya. habang umiinom nakita namin yong nagtitinda ng baka baka. yong atay ng kalabaw. pero baka baka ang tawag ko dun.

tinanong ko sya kung alam nya ang tawag dun. "we call that street foods" pagpapaliwanag nya.

tinanong ko sya kung kumakain sya nun. hindi daw. nakakadiri daw tingnan. hinayaan ko na lang. kumain ako ng limang piraso.nakatingin lang sya sa akin. pinapatakam para magustuhan din nya. at di nga ako nabigo gaya kanina nagpabili din. nakalimang stick sya bago nya nasabing masarap pala.

pagkatapos naming kumain saka kami dumeretso sa mercury drug. nung nabili na namin yong gamot, dumaan muli kami sa nagtitinda ng mais. bumili ako ng tig-isa kami. saka bumili ng kikiam at fishballs. ngatngat. ngatngat. ngatngat.

pagkauwi namin, masayang nagkwento si letlet.

mama! mama! kumain kami ng street foods!
at sinong nagsabing kumain ka nun?
*inginuso ako ni letlet*
eeehhhhh uminom naman ako ng yakult kanina e,mamatay naman ang germs dun! wika ni letlet.

di na ako tumingin pa sa kanila. umakyat ako ng bahay ng dahan dahan saka tinakasan ang krimen na nasimulan.hindi ko napagtanto, bawal palang kumain si letlet nun kasi nagkasakit na sya dati sa pagkain ng fishballs.

at napagtanto ko ding napakalaking Bad Influence sa bata. Okey lang masarap naman ang kikiam. :D

at habang ginawa ko ang draft ng post na to, naririnig ko yong mag-ina, nag-aaway.

itutulad nyo ba ako sa mga taong nagugutom! napakaunfair nyo! hulaan mo kung sino nagsabi nyan.